Seminarium "Podstawowe narzędzia warsztatu naukowca" - Strony pracowników Wydziału Informatyki Politechniki Białostockiej

Semestr letni 2023-2024, srody, 17:40-19:10 (sala WA-29C)

(Do godziny 17-tej otwarte jest wejscie od parkingu przy skrzydle C budynku. Po godzinie 17-tej nalezy wejsc wejsciem glownym do budynku.)

Prowadzacy: Marek J. Druzdzel

Krótki opis seminarium

Ksztalcenie kadry naukowej, majace zwykle miejsce w ramach pracy nad doktoratem, przeprowadzane jest najczesciej wedlug modelu mistrz-czeladnik (ang. master-apprentice model), gdzie „mistrzem” jest promotor/opiekun naukowy doktoranta. Opiekun, wraz z przekazywaniem tajników swojej wiedzy, wprowadza jednoczesnie doktoranta w swiat nauki, pokazujac, najczesciej posrednio, jak identyfikowac problemy naukowe, projektowac eksperymenty, pisac artykuly naukowe, ubiegac sie o fundusze naukowe, przygotowywac prezentacje, itd. Efekt koncowy, tzn. przygotowanie adepta do dalszej kariery naukowej zalezy od wiedzy opiekuna, ale niestety rowniez od czynników kulturowych i zdolnosci opiekuna do przekazania tej wiedzy. Jest to prawdopodobnie glównym powodem ogromnych róznic w jakosci i reputacji osrodków naukowych na swiecie.

Seminarium ma na celu systematyczny przeglad umiejetnosci, które powinien posiadac kazdy pracownik naukowy. Jest ono oparte na materialach z seminarium prowadzonego przeze mnie dla doktorantów na Uniwersytecie Pittsburgh’skim oraz, posrednio, na materialach warsztatów Survival Skills and Ethics dla mlodych naukowców na Uniwersytecie Pittsburgh’skim. Doswiadczenia z powyzszych wskazuja jednoznacznie na to, ze usystematyzowanie tych umiejetnosci jest, szczególnie dla mlodych stazem naukowców, bezcenne.

Dla kogo jest to seminarium?

Seminarium „Podstawowe narzedzia warsztatu naukowca” przeznaczone jest dla studentów doktoranckich oraz mlodych stazem pracowników naukowych pracujacych nad doktoratem lub nad habilitacja. Serdecznie zapraszam rowniez starszych stazem kolegów w celu podzielenia sie swoimi doswiadczeniami w poruszanych na seminarium tematach oraz uzupelnienia modelu amerykanskiego, lezacego u podstaw seminarium, doswiadczeniami wypracowanymi w warunkach polskich.

Dlaczego warto jest przyjsc?

Dlaczego polecam to seminarium studentom doktoranckim i mlodym stazem pracownikom nauki? Spedzilem poza Polska prawie 40 lat. Pracuje w Polsce od ponad 15 lat i zauwazam interesujace zjawisko. Zrobienie doktoratu, a wiec pierwszy krok w karierze naukowej, zajmuje mlodym pracownikom czesto bardzo dlugo. Nierzadko tez krok ten konczy sie niepowodzeniem. Habilitacja zajmuje jeszcze dluzej — pokazuja to uczelniane statystyki. Gdy nadchodzi moment rozliczenia przez uczelnie z lat przeznaczonych na zrobienie doktoratu lub habilitacji, nastepuje faza „aj waj”, a wiec usilne zbieranie materialow, opinii o procentowym zaawansowaniu pracy, przedwczesne otwieranie przewodu doktorskiego, itd. I pytanie, nie bardzo fair w stosunku do wladz wydzialu i uczelni: czy uczelnia i jej rektor zrozumieja i „pojda na reke”? Tak byc nie musi. Mozna napisac dobrej jakosci doktorat w ciagu kilku lat. Habilitacja moze byc naturalnym krokiem, ktory czynimy w kilka lat po doktoracie. To wszystko, oprocz oczywiscie wytezonej pracy, jest kwestia umiejetnosci.

Jest taki dowcip z czasow kwitnacego PRLu. Tow. Gierek, odwiedzajac prestizowa budowe Huty Katowice, zauwaza robotnikow biegajacych w rozne strony z taczkami. Ku jego zdziwieniu, wiekszosc taczek jest pustych. Zatrzymuje wiec jednego z robotnikow i pyta go dlaczego biegnie on z pusta taczka. Zdyszany i wyraznie przemeczony robotnik odpowiada: „Tyle roboty, tow. sekretarzu, ze nie ma czasu ladowac”.

Bardzo czesto brak nam jest czasu na zaplanowanie pracy, usystematyzowanie, oraz przygotowanie narzedzi. Moje doswiadczenie, oparte na prawie 40 latach pracy naukowej jest nastepujace: Jesli oderwiemy sie na chwile od pracy, poswiecimy nawet caly dzien po to, aby wyksztalcic w sobie tylko jedna uzyteczna umiejetnosc, to ten dzien nie bedzie zmarnowany. Wprost przeciwnie! Ten dzien jest swietna inwestycja w kariere naukowa, ktora przeciez trwac bedzie jeszcze przez wiele lat. Mysle, ze na kazdym z naszych spotkan seminaryjnych uczestnicy beda mieli sposobnosc poznac co najmniej kilku uzytecznych umiejetnosci, ktore zaowocuja w ich dalszej karierze naukowej.

Planowane tematy i terminy spotkan

6 marca „Wprowadzenie do seminarium”, „Jak dziala nauka”

13 marca „Znajdowanie tematów do pracy naukowej”

20 marca „Planowanie kariery naukowej”

27 marca „Pisanie artykulów naukowych”

3 kwietnia „Prezentacje”

10 kwietnia „Bycie mentorem w nauce”

17 kwietnia „Kreatywnosc w nauce”

24 kwietnia „Szukanie pracy”

8 maja „Zarzadzanie czasem, radzenie sobie ze stresem”

15 maja „Etyka w nauce”

Wybor oraz kolejnosc tematow mozemy zmienic w trakcie seminarium. Wszystkie one sa wazne, ale niektore z nich moga okazac sie pilniejsze lub bardziej potrzebne w warunkach polskich i im poswiecimy wiecej czasu.

Zaliczenie

Dla tych z Panstwa, którzy potrzebuja zaliczenia z tego przedmiotu, planuje egzamin ustny (termin do ustalenia indywidualnego) pod koniec semestru. Ci z Panstwa, ktorzy opuszcza nie wiecej niz dwa spotkania (z 10 planowanych spotkan) beda automatycznie zwolnieni z egzaminu. Prosze o roztropne gospodarowanie tymi dwoma nieobecnosciami, aby mogli Panstwo uzyc ich w naglych wypadkach losowych, takich jak choroba. W wypadku wyjatkowych zdarzen losowych wymagajacych, na przyklad, wielotygodniowego pobytu w szpitalu, prosze o jak najwczesniejszy kontakt.